20 oktober
Om 5 uur in de morgen vertrok het busje van Heetebrij met als chauffeur Ger de Zeeuw. Henny zat al in de bus en eerst werd Ineke Zeef opgehaald en daarna Mannes en Miny Vasse. De reis verliep heel voorspoedig, geen files, geen oponthoud. Af en toe een beetje mistig. Ger en Mannes wisselden elkaar netjes om de twee uur af.

In Melk in Oostenrijk hebben we een uur pauze genomen en de Stiftkerk bewonderd. Wat een prachtige kerk!

Om 19.10 kwamen we in hotel Helena aan net over de grens in Hongarije. We dachten een warm ontvangst te krijgen maar vergeet het maar! Bij de ober kon er geen lachje van af, het gezicht bleef strak! De volgende morgen konden we om half acht ontbijten, een andere mogelijkheid was er niet, al stond het anders aangegeven. Tot tien uur!.

21 oktober
Er zat niets anders op, om half acht ontbijt. Een thee te veel? Nou gewoon niets zeggen en om 5 minuten voor acht kregen we te horen dat we nog vijf minuten hadden en dan ging de tent dicht! We konden eigenlijk ook al niet meer naar de kamer, de sleutel moest ingeleverd worden. Maar aan sommige behoeften moet gehoor gegeven worden, met of zonder toiletpapier!

Het was een kleine wereld want het was mistig, later kwam de zon er gelukkig door. Om 13.50 waren we bij de grens van Oekraïne. Er werd moeilijk gedaan over de hulpgoederen die we bij ons hadden. Er moest gebeld worden met Peter en die vertelde dat alle goederen voor privé gebruik waren, en zo konden we om 15.15 verder rijden. Een kwartier later kwamen we aan in de stad. Bij ons logeeradres moesten we even op Peter wachten, al snel konden we ons huis bewonderen. Een grote roze woonruimte en drie slaapkamers.

Ger nam het programma door met Peter, daarna gingen we een stadswandeling maken en toen was het happy hour! In restaurant Koka gingen we eten, we moesten lang wachten en de ober was waarschijnlijk familie van de ober van hotel Helena. Het eten was goed, de wijn kon beter. Thuis hadden we een wat moeizaam werkoverleg: wie ging er brood halen? Wie koffie zetten? Maar we kwamen eruit!

22 oktober
8.00 opstaan! Miny en Mannes gingen brood halen, Ineke zette thee en koffie en maakte de tafel voor het ontbijt klaar. En wie was die man die het brood sneed? Mannes! Mooie rechte plakken!

Om half tien waren we bij de school van Peter en gingen we naar het depot de goederen uitladen.

We brachten o.a. een centrifuge, voor bloed of urine, naar het ziekenhuis en werden door een arts uitgenodigd voor een kop koffie. Buiten kwamen we een andere arts tegen die ons om gips vroeg. De mensen die iets gebroken hebben moeten zelf het gips betalen. Er zijn mensen die dat niet kunnen betalen en de arts wilde wel kunnen helpen. In de apotheek van het ziekenhuis hebben we gips voor hem gekocht. Ook bij hem kregen we koffie aangeboden. De kinderafdeling kreeg injectienaalden, daar bleek de printer stuk te zijn en de arts nam vaak haar werk mee naar huis om daar te printen.

We waren bij Judit en Karl uitgenodigd voor de lunch. Judit roerde in een kookpot op een vuurtje in de soep. We konden buiten zitten zo warm was het! Welkoms drankje! Soep, kip en rijst, koffie met zelfgemaakte gebak! Natuurlijk moesten we de wijnkelder van Karl nog bezoeken en zijn oude auto zien en horen!. Ger en Peter brachten een bezoek aan een mevrouw in het ziekenhuis. Wij genoten van het warme zonnetje!

Twee gezinnen kregen een computer. Bij het eerste gezin kwam de geitenhoeder terug en bracht de geiten weer naar hun eigen huis. Toen we terugreden van het tweede gezin kwamen we de koeienhoeder tegen. De koeien wisten precies waar ze naar toe moesten, zij liepen voorop en de koeienhoeder kwam er een heel eind achteraan. Ook zijn er nog veel paarden en wagens te zien.

We aten (elke avond) bij Koka met een betere wijn.

23 oktober
Na het ontbijt gingen we naar de markt op zoek naar zaklampen en pollepels. De zaklampen waren al snel uitverkocht en de mevrouw van de pollepels was al snel gevonden.

Om tien uur kwam Peter en reden we naar het depot.

Voor de zesde school gingen we materiaal kopen, twee mensen van de school kwamen naar de winkel en mochten van alles uitzoeken. Mappen, nietmachine, papier, stiften en een klok. Ze waren de koning te rijk!.

Bij Gyuri en Erika waren we uitgenodigd voor de lunch: welkomsdrankje, soep, een aardappelgerecht en kip met een soort pasta en koffie met zelfgemaakt gebak na. De vader van Gyuri had een notenkraker uitgevonden. Dat moesten we zien! Omdat hij door een ongeluk zijn vingers kwijt was geraakt was het noten kraken moeilijk voor hem. Een boomstam met een schijf met zes gaten waar de noten in konden, een tik met de hamer op de noot, draaien en de noot viel stuk door een sleuf naar beneden in een emmer.

Met Gyuri gingen we naar de gezinnen om voedselpakketten te brengen. Wat kom je dan wat tegen! Een jongetje van zeven, vorig jaar liep hij nog en nu kon hij niet meer lopen en zijn handen niet meer bewegen. Een kindje van twee, blind en helemaal slap. Een gehandicapte jongen die alleen maar kan liggen. Miny die aangevallen werd door een dronken man. Een gezin waar we maar niet naar binnen moesten gaan, zo vies! We deelden sokken en truien uit.

24 oktober
Peter kwam met Sandor die de racefiets van Mannes had gekregen twee jaar geleden.

We gingen naar het psychiatrisch kindertehuis Chikosh. Er waren 15 kinderen, ze kregen allemaal een zakje pepernoten met snoepjes en een set kleurpotloden. Er mochten geen foto’s gemaakt worden van de kinderen. Alles zag er keurig , netjes uit. Er was een nieuwe directrice die niet wist dat de stichting geholpen had met de bouw van het tehuis.

We gingen naar een grote bouwmarkt, waar je alles kunt kopen als je maar geld hebt.

Onderweg hadden we al een kraampje gezien met allemaal rieten spullen, daar gingen we de terugreis natuurlijk even kijken en wat kopen. Ook hadden we mensen gezien die paddestoelen verkochten en Henny ging ze allemaal bij langs.

We gingen eten bij Peter en Viktoria en hun drie kinderen. Ger was al heel snel de voorleesopa, en dat in het Hongaars!

Ger had met Peter in zijn kantoor een gesprek en wij gingen winkelen.

Toen Ger terug was hadden we een financieel beraad want er was van alles gekocht en dat moest precies uitgerekend worden!

25 oktober
We gingen naar de 6e school om het materiaal te brengen wat dinsdag was gekocht. We dronken een kopje koffie en zagen dat de klok al was opgehangen.

We reden naar het internaat, daar dichtbij was een bouwvallige flat, wij dachten dat we verder moesten rijden maar nee, hier moesten we stoppen! Hier ontmoeten we een jongen, Jozsef, die daar woonde. Een grote ruimte met platen voor de ramen, een oud bed, geen elektriciteit, geen water, een muurtje waaraan hij begonnen was om op te bouwen, geen kachel. Hoe kun je hier leven? Hoe moet je hier de winter doorbrengen? Zijn droom is om de ruimte op te knappen en dan kinderen die uit het internaat komen als ze 16 jaar zijn, daar op te vangen. Er wonen 40 zigeunergezinnen in het gebouw, een aantal van hen hebben we bezocht. Twee kamertjes, groot gezin, een blik als kachel, hout wat gesprokkeld moet worden, geen wc. En één “kraan”pomp bij een zelfgeslagen bron waarvan het water eigenlijk niet gedronken mag worden. Jozsef wilde dit graag binnen hebben, en daarmee zal hij door de stichting geholpen worden.

Ook een gezin buiten de stad leefde zeer erbarmelijk! Een ”strostenen”huis van 3 bij 3, zes kinderen, heel aangrijpend! Het is niet voor te stellen!

Na de lunch in ons eigen huis gingen we twee TV’s wegbrengen. Na 15 jaar kon een oud vrouwtje weer TV kijken! Wat was ze blij! Ook een gezin met zes kinderen konden nog wel een TV gebruiken en waren ook erg blij, als dank kregen we een paar potjes jam. De honden zijn erg lenig want ze springen zo in een grote container om er iets eetbaars uit te vissen.

We gingen naar een grote supermarkt. Alles is er te koop, er waren wel 13 kassa’s, veel personeel, maar weinig te doen. De waren zijn niet te betalen voor de meeste mensen.

Om 18.00 kwam er een meneer die aan de stichting een aantal schilderijen wilde schenken.

26 oktober
We gingen naar de overdekte markt. Veel kleine winkeltjes. In een andere winkel werden nog matroesjka’s gekocht en daarna gingen we weer naar de 6e school. Daar was een optreden van de kinderen. Het oogsten werd gevierd met dans en muziek.

We gingen naar de 4e school om schaakborden te brengen. Ger werd direct gevraagd of hij wilde spelen.

De mannen brachten een nieuwe printer naar het ziekenhuis. Ze bleven een lange tijd weg, de printer deed het niet, weer terug naar de winkel, het was een kwestie van een knopje omzetten! Ze waren heel erg blij met de printer!!!

Om 17.00 had Ger overleg met de mensen van de stichting. We gingen met z’n allen naar Koka om daar te eten. Het was heel gezellig, er was live muziek, een vader speelde gitaar en de dochter zong, en er werd zelfs gedanst!

27 oktober
Om kwart voor 6 opstaan! Om 7 uur vertrekken. Peter was er om afscheid te nemen en ons uit te zwaaien!. Met een kwartier waren we bij de grens maar het duurde twee uur voor we er over waren! Al snel begon het te regenen en dat ging later over in natte sneeuw. 100 km. over de grens in Duitsland, in Worth am Donau, gingen we overnachten.

28 oktober
Om 8 uur ontbijten, en we reden zo tegen kwart voor 9 weg, met een klein laagje sneeuw op de huizen en de bomen. De zon scheen! Een prachtig gezicht! Na een voorspoedige reis kwamen we om 17.30 bij fam. Vasse aan het Weteringland aan. We werden door het bestuur hartelijk welkom geheten en we genoten van een drankje, een hapje, soep en broodjes.

We hebben een goede week gehad met z’n allen, met veel indrukken en beelden die ons nog lang bij zullen blijven!

Ineke Zeef