Deelnemers: Ankie Mulder, Jannette Massier, Arie Meijer, Arie Pekkeriet en Ger de Zeeuw, die de totale kosten voor de reis zoals gebruikelijk voor eigen rekening nemen.

Zaterdag en zondag, 8 en 9 oktober.
Zoals gebruikelijk werd de ruim 1700 kilometer in twee dagen afgelegd met een overnachting in het voor velen bekende Hotel Helena in Mosonmagyarova. Hoewel de ober in het hotel nog even serieus kijkt als bij voorgaande reizen een goed en niet duur adres. Een altijd lange rit, maar het goede weer en de comfortabele zit in de door Aannemersbedrijf Heetebrij ter beschikking gestelde bus vergoedden veel. Ook werden de reisdagen ingevuld met het uitwisselen van heel veel plaatselijke wetenswaardigheden.

De oversteek van de Hongaars-Oekraïense grensovergang verliep zeer voorspoedig. Voor allen was het nieuwe onderkomen in Beregovo een verademing in vergelijking met het jaren gebruikte scoutinghuis. Niet alleen ruime slaapkamers, een grote zitkeuken en een goed functionerende douche, maar ook een perfecte ligging ten opzicht van het centrum, de markt en de bakker. We werden hartelijk ontvangen door Peter Bardos, die ons de hele week begeleidde.

Dat er vooruitgang is, is duidelijk te zien; ook de negatieve effecten. Er wordt veel gebouwd, steeds meer huizen worden opgeknapt, de grote markt is stukken beter ingericht met betere onderkomens en meer, ook luxere producten en een nieuwe zeer grote hal met twee verdiepingen met veel kledingverkoopstandjes. Maar vooral de mensen zien er vrolijker en tevredener uit. Wel wordt alles duurder, zo is de diesel in één jaar van zestig eurocent naar ruim één euro gegaan. Minder vrolijk is het grote aantal zeer dure Porsches, BMW’s en Mercedessen, die er rondrijden. Van buitenaf lijkt de corruptie er toe te nemen. De vele bruidswinkels verleidden enkelen van ons er toe om een bruidsjurk aan te schaffen om te proberen die hier met (veel) winst via Marktplaats te verkopen. Mocht dit niet helemaal lukken dan was alleen het plezier van de aankoop al de moeite waard.

Als enerzijds de vooruitgang is te zien, wordt anderzijds het contrast met de armoede steeds groter. Buiten de hoofdwegen in Beregovo belandt men op slechte zandwegen met diepe kuilen; ook ons verblijf was moeilijk toegankelijk. In de zijwegen komt men de somberheid en slechte omstandigheden van de arme mensen tegen; veelal ouderen en gehandicapten.

Maandag 10 oktober.
Direct aan de slag gegaan in het depot met het sorteren van de meegenomen goederen. Wat kan er altijd veel in zo’n bus! De medische artikelen, waarbij verbandmiddelen, tangetjes, handdoeken, lakens en operatiekleding, zijn in het ziekenhuis afgeleverd, waarbij het altijd opvalt dat de medische specialisten vanuit verschillende gebouwen zelf de spullen komen ophalen. Ook de groep in behandeling zijnde zigeuners bij de uitgang, die van eten worden voorzien door familie, en de toegang tot de ruimtes is voor Nederlandse begrippen onbegrijpelijk. Zo liepen we per ongeluk zomaar een behandelruimte binnen. Een meegenomen computer is bij een anesthesist afgeleverd en voor haar aangesloten. Naar een Oekraïense Windows versie moet zij nog op zoek. Later in de week werd de aanschaf van operatieschroeven voor de afdeling traumatologie vergoed. Een specialist heeft toegezegd een hulpbehoevende man gratis te willen opereren aan zijn hernia (gezondheidszorg is in principe gratis, maar medici laten zich vaak extra betalen voor hun werk). De man later in de stad tegengekomen; hij was blij met de toezegging. Bij het ziekenhuis kwamen we Judit en later in de stad Angela (de vrouw van Joszi) al tegen. Judit en Joszi zijn beiden lid van het bestuur van de zusterstichting in Beregovo.

We hebben Peters nieuwe kantoor bekeken en met hem gesproken over de (on)mogelijkheden van uitbreiding. Opmerkelijk dat de kerk de verhuur in Zwitserse franks heeft geregeld. Jannette lost de discussie met Peter op, al kost haar dat enkele ferme kussen.

Peter had momenteel te maken met een controle door het district in Uzhgorod op de uitgifte vanuit het depot. Alle uitgiftebonnen moesten gekopieerd worden. Een erg bureaucratisch gedoe.

Peter had op voorhand een vijftal voedselpakketten klaargezet. Drie er van hebben we de eerste dag afgeleverd; schrijnende gevallen, ziekte, werkloosheid en alleenstaande moeders met jonge kinderen. Een voedselpakket lijkt een druppel op een gloeiende plaat. Peter krijgt dagelijks verzoeken voor hulp in zijn brievenbus. Hoewel meer mensen hulp nodig hebben, is vanwege de financiële mogelijkheden van onze stichting, de hulp beperkt tot circa 80 gezinnen. Het is voor Peter iedere keer weer een moeilijke beslissing, wie wel en wie niet. De pakketten zijn door de waardedaling van de Hryvnia kleiner dan voorheen. Een meegenomen oude televisie is bij één van de adressen geplaatst, waarvoor eerst het uit de muur hangende (enige aanwezige) stopcontact gerepareerd moest worden. De invalide man, zonder benen, woont in een flat zonder lift en komt zijn huis niet uit. Later is voor hem nog een elektrische verwarming gekocht en geplaatst. Geregeld is dat de stroom van enkele euro’s per maand wordt betaald. Schrijnend dat deze vergoeding maandelijks uitbetaald moet worden, om het niet kwijt te raken aan de dochter, die aan de drank is. ‘s Avonds hebben we Peter en Viktoria gegeten.

Dinsdag 11 oktober.
We zijn eerst naar de kinderpsychiatrie in Chikosh gegaan. Een nieuwe directrice verwelkomde ons met koffie en door een medewerkster gemaakt gebak. Er verblijven thans 18 kinderen in Chikosh. De eerste indruk is zeer positief. Vrolijke kinderen en ook personeel, er wordt zo te zien meer met de kinderen gedaan en het gebouw met de muurbeschilderingen van kinderfiguren zag er nog goed uit. We werden niet vrolijk met het zien van de bij de opening in 2003 geschonken grote skelters. De wielen zijn er afgehaald en ze zijn op vaste blokken geplaatst. Ons ongenoegen is duidelijk overgebracht aan de directrice. Zij vond het beter voor het toezicht op de kinderen. Niet terug te draaien. Lakens, tennisballen en andere spullen en pakketjes voor het personeel en voor alle kinderen zijn afgegeven. Een probleem met 18 aanwezige nieuwe matrassen met een gedeeltelijke rekening voor 8 matrassen is, ook na een bezoek aan het hoofd van Chikosh, nog niet opgelost. Ons ongenoegen kenbaar gemaakt en aangegeven dat dit niet onze werkwijze is. Peter gaat hiermee verder.

Bij het bezoek is tevens, met een cadeautje en hartelijke woorden, afscheid genomen van de twee leden van de CAM Karpaten. Het toezicht van het CAM wordt bemoeilijkt door de grote afstand. Het toezicht en het zijn van aanspreekpunt zijn nu bij Peter neergelegd.

Voor vertrek hebben we nog een kijkje genomen bij het oude verwarmingshuis en de verouderde wasserette.

Op de terugweg naar Beregovo hebben we de gesteunde school in Zapszony bezocht en een overheadprojector afgegeven. Er is heel veel opgeknapt. Alle kozijnen en deuren zijn met subsidie uit Hongarije vervangen door kunststof kozijnen. Het contact met een leraar Engels en een lerares Duits liep voortreffelijk, al maakte een blonde lerares muziek wel de meeste indruk op onze mannen.

Omdat we midden op de middag een uitgebreid diner aangeboden kregen bij Gyuri en Erika, zijn we vroeg afgezakt naar ons verblijf. Hier hebben we de wereld doorgenomen en de connecties van een bekende Nieuwleusenaar, die aan het Westeinde heeft gewoond besproken.

Woensdag 12 oktober.
We gingen vroeg op pad om, met geld van de zwemclub, een toezegging aan de kinderpsychiatrie voor een carrousel in te lossen. In overleg met de directrice kwamen we tot de aanschaf en plaatsing van een houten schommelbank. Onderweg enkele voedselpakketten afgeleverd bij arme gezinnen. Iedere keer weer een triest aanzicht en misschien wel beschamend gebeuren. Voor een half verlamde man (bij zijn werkgever een balk op zijn rug gehad) opdracht gegeven om een bredere deur naar het toilet te plaatsen om deze toegankelijk te maken voor de rolstoel. De man van 59, in een flat zonder lift, werd verzorgd door zijn moeder van 82. Ook Peter een vergoeding toegezegd om medicijnen voor een chemokuur voor een vrouw te geven. Schrijnend!

Omdat Arie M graag zijn collega aldaar wilde bezoeken hebben we het autoreparatiebedrijf van Kristian (zoon van Karl en Judit) bezocht. Natuurlijk een wereld van verschil met antiek materiaal.

Op weg naar ons verblijf even langs het ‘meisjeshuis’ (overnachtingadres voor studerende kinderen; ook jongens) om te kijken of de bij de vorige reis meegenomen televisie goed terecht is gekomen. Nuttige plaatsing! Ook nog spulletjes voor verkoop bij Corina van de St. Oost Europa Zending gekocht.

Donderdag 13 oktober.
Een ingeplande vrije dag om de Karpaten te bezoeken. Zoals zo vaak kom je onderweg dingen tegen die het programma wijzigen. Na de koffie bij Karl en Judit bij het sanatorium, waar Judit in het verleden opgenomen is geweest, spulletjes voor marktverkoop en voor ons zelf gekocht, het hoofdgebouw met 52 kamers en 365 ramen (gedeeltelijk) bezichtigd en een trouwerij bewonderd. De euforie om een trouwjurk aan te schaffen komt hier tot een besluit. Omdat er veel tijd verstreek gekozen voor dezelfde terugweg, waarbij we een moderne bouwmarkt hebben bezocht. Een zeer groot gebouw, dat zelfs voor Nederlandse begrippen giga is. Hoewel het aantal klanten beperkt was liepen er veel personeel en beveiligers rond. Daarna nog de overgebleven voedselpakketten afgegeven.

Vrijdag 14 oktober.
Na de koffie bij Joszi en Angela een overheadprojector bij een buitenschoolse opvang en een printer afgeleverd. Even de tijd genomen om vanaf het Witte Kruis op een heuvel boven de stad over Beregovo en omgeving te kijken. Een geweldig uitzicht. Bij het Witte Kruis is een familiegraf waaraan, zoals Joszi aangaf, een slechte reden ten grondslag lag. De reden wilde hij niet zeggen.

Van het geld van de Zwemclub dat overbleef is een DVD en een schoolbord voor Kindergarten 4 gekocht en afgegeven. Een vrolijk ogend verblijf voor 40-50 kinderen met een enthousiaste leiding. Pannenkoekjes bestemd voor de kinderen werden ons aangeboden.

Besloten wordt om niet alleen voor één overheadprojector naar de school in Bene te reizen. Peter neemt dit voor zijn rekening.

Zoals gebruikelijk werd de laatste dag afgesloten met een overleg met de Stichting Karpaten en een gezamenlijk etentje.

Zaterdag en zondag 15 en 16 oktober.
Met een goed gevoel en de gedachten dat we gedaan hebben wat we wilden doen en dat we altijd beperkt zijn in onze mogelijkheden, is de week naar aller tevredenheid verlopen. Het onderlinge gevoel en de openheid van benadering in de groep laten een goede herinnering achter. Records zijn er gesneuveld. Zo noteerde de immer met een blocnote en pen gewapende penningmeester op donderdag een record aantal betaaltransacties en werd de eerste dag van de terugreis, mede door de stuurmanskunsten van Jannette bijna Neurenberg bereikt. Met een kop soep en een broodje bij Arie M. werd de reis afgesloten.

Arie Pekkeriet