Het verslag is een indruk van twee vrijwilligers die voor het eerst mee zijn geweest naar Oekraïne, de gespreksverslagen die de stichting met diverse mensen heeft gehad zijn hierin niet opgenomen.

Zaterdag 17 oktober

Onderweg naar Beregovo

We zijn om 6.30 uur vertrokken uit een regenachtig Nieuwleusen. De reis verliep voorspoedig en het zonnetje liet zich ook nog zien. De tank raakte behoorlijk leeg maar Henri gaf aan dat er over 10 km een tankstation zou zijn, dit was ook wel het geval wanneer we op dezelfde weg zouden blijven, maar wij moesten afslaan en toen was het billenknijpen. Gelukkig voor ons kwam er een tankstation in zicht. De prijzen van de hotels direct over de grens van Hongarije waren verdubbeld sinds vorig jaar, daarom zijn we uitgeweken naar Mosonmagyarovar, hotel Nimrod.

Zondag 18 oktober

Om kwart over 7 zijn we opgestaan en toen was er paniek in de tent, want de reservesleutels waren zoek. Uiteindelijk teruggevonden in de schoen: tja dat is nog eens een goede plek. Na het ontbijt vertrokken we om 9 uur richting Boedapest. Zonder problemen kwamen we door deze drukke stad want onze chauffeur deed dat supergoed maar hij hield er soms wel rare rijgewoontes op na. Zo stopte hij een aantal keren voorbij de stopstreep en leek hij allergisch voor de kleur rood want dan reed hij door maar dat schoot wel lekker op.

Om 15.00 uur bereikten we de grens met Oekraïne. We werden streng gecontroleerd en het nam al met al bijna een uur in beslag. De douanier wilde ons terugsturen omdat hij dacht dat we meer dan 50 kilo per persoon aan bagage bij ons hadden (van deze regel had Anneke nog nooit gehoord). Toen kwam Anneke echt goed los en ze wist de douanier ervan te overtuigen dat dat echt niet kon, uiteindelijk kwamen we de grens zonder kleerscheuren over. Om 16.15 uur kwamen we in Beregovo aan.

'Straat' in Beregovo

We kwamen bij het scoutinghuis aan maar Peter was nog niet gearriveerd. We zochten de sleutel maar konden die niet vinden tot Ankie er achter kwam dat we niet bij het juiste huis stonden, we moesten één straatje verder zijn. Daar aangekomen werden we verwelkomd door Peter Bardos. We hebben onze bagage uitgeladen en ons geïnstalleerd. We bleken nog een extra bezoeker te hebben want een muis werd door Stijn betrapt in de keuken.

De menukaart in het restaurant was alleen in het Oekraïens geschreven maar wij dachten dat met het maken van kippen- en varkensgeluiden dat de ober wel begreep dat we kippen- en varkensvlees wilden hebben. Het bleek uiteindelijk kippensoep en een soort soep met varkensvlees te zijn. Tja, wat doet een taalbarrière met je? In het scoutinghuis nog even wat nagebabbeld en ons opgemaakt voor de drukke week.

Maandag 19 oktober

Schoolborden uit Nederland

Om kwart over 8 zijn we opgestaan. Het slapen was niet bij iedereen goed gelukt. Na het ontbijt gingen we naar het kledingdepot, waar we spullen uit de auto uitladen. We waren aanwezig bij het uitzetten van schoolborden. Het depot stond vol want het transport was juist een week daarvoor aangekomen.

We bezochten daarna een school in Bene. Onderweg kwamen we met de schrik vrij want weer lapte Henri alle verkeersregels aan zijn laars. We werden aangehouden door de politie omdat we niet gestopt waren voor een spoorwegovergang. Peter wist met veel pijn en moeite te voorkomen dat we een boete van € 150 moesten betalen en Henri kreeg te horen dat die toch echt voor zijn eigen rekening zou komen. De school in Bene wordt ondersteund door De Zaaier via onze stichting. Ze lieten ons de gymzaal zien waarvan de vloer zo slecht was dat er gemakkelijk ongelukken kunnen gebeuren.

Overhandiging artikelen
in Kindergarten

Weer terug in Beregovo bezochten we de Kindergarten nr. 6, onderweg hier naar toe stopte Henri keurig voor de spoorwegovergang. In de Kindergarten worden kinderen tot een leeftijd van 6 jaar opgevangen. Ze kregen een soort "couscous" te eten, ook wij hebben dit geproefd, het smaakte naar ???? , we hoorden achteraf dat dit in Hongarije gebruikt wordt als kippenvoer. Daarna gingen de kinderen slapen in hele kleine stapelbedjes. Het onderkomen zag er gezellig uit, de leiding was heel creatief.

Overhandiging artikelen
op zigeunerschool

Al hobbelend, stotend, glijdend en stuiterend over de slechte wegen (het had geregend) kwamen we bij de Gipsyschool aan. De directrice van laatstgenoemde school was heel erg gedreven ze vertelde met veel enthousiasme over haar school. We kregen koffie en thee te drinken en wederom "couscous" met een frisse groentesalade. Daarna kregen we een rondleiding. Ook de Gipisyschool wordt door De Zaaier via onze stichting ondersteund met materialen. Later de dag hebben we deze scholen onze ingekochte materialen overhandigd. Al met al opnieuw een enerverende dag.

Dinsdag 20 oktober

Na het ontbijt hebben we eerst een pakketje afgeleverd bij het internaat. Daarna gingen we naar het ziekenhuis. Hier stond Peter op ons te wachten. We brachten eerst een bezoek aan een dokter die ons kamers liet zien die gerenoveerd waren (met geld van o.a. onze stichting). Daarna brachten we een bezoek aan dokter Wolff van dermatologie. In een persoonlijk gesprek vertelt hij ons van de moeilijkheden waar hij tegenaan loopt bij zijn werk. Alle meegebrachte artikelen worden uitgezet bij de diverse afdelingen en vervolgens hebben we een gesprek gehad met dokter Boris en de KNO-arts die aangaf dat het instrumentarium waarmee hij werkte al 15 jaar oud was en inmiddels verroest, het zag er inderdaad niet al te fris meer uit.

Pakketten voedselactie

Bij Judit en Karl hebben we gegeten, alhoewel de eigen gemaakte borrel (groene walnoten in spiritus) een "sterke" afdronk had. Met Judit brachten we voedselpakketten rond bij gezinnen die onder haar hoede staan. Opnieuw waren we getuige van de hele armoedige omstandigheden waaronder veel mensen in Oekraïne leven. Het rondbrengen van de voedselpakketten heeft altijd een behoorlijke impact ook op jezelf.

In de sportzaal bij de school van Peter oefent een tafeltennisvereniging voor mensen met een lichamelijke beperking. Ze mogen de zaal gratis gebruiken. Ze spelen op hoog niveau en willen graag nog hoger komen, maar hebben niet de financiële middelen om een en ander te bekostigen. Vier van de vijf tafeltennistafels zijn eigenhandig gemaakt en geverfd. Het materiaal waarmee ze spelen is oud. De blijdschap, het enthousiasme en het niveau waarop ze spelen maakt veel goed.

Oefenen bij de tafeltennisclub

Tafeltennisclub

Woensdag 21 oktober

Stijn deed een poging om helemaal alleen brood te halen en het is haar gelukt!!!!! Na het ontbijt een bezoek gebracht aan de kinderpsychiatrie in Chikosh. We hebben daar na het halfjaarlijks overleg de kinderen getrakteerd en truien en sokken bezorgd.

Trakteren in Chikosh

Op de terugweg namen we twee lifters mee, één daarvan moest in Beregovo worden afgezet. We werden weer aangehouden door de politie, ditmaal bleek Henri’s rechter voorlamp van de auto niet meer te branden. De politie had een boete van € 50 in gedachten maar gelukkig wist de lifter hem dit uit zijn hoofd te praten waardoor we er met een waarschuwing vanaf kwamen. Na het eten van een pizzaatje zijn we met Peter richting Mukachevo gereden om een keyboard te kopen voor de Gipsyschool. Dat is gelukt.

Aan het eind van de middag hebben we Helena en haar kleinzoon opgepikt en zijn we naar Chalina en haar twee dochters: Victoria (Vica) en Janna gegaan. We werden heel gastvrij ontvangen en we hebben daar genoten van een heerlijke maaltijd. Daarna hebben we geluisterd naar een prachtig pianoconcert van Victoria. Zij is een heel groot talent, ze studeert aan de hogere muziekschool. Ook heeft ze al een cd gemaakt, een live concert vanuit de Chr. Geref. Kerk in Dedemsvaart. Stijn was de gelukkige die er nog één bemachtigen kon. Verzadigd en welgedaan zijn we daarna naar het scoutinghuis gegaan.

Donderdag 22 oktober

Vandaag dagje Karpaten, na het ontbijt kwamen Helena en haar man Bertil langs. We moesten ongeveer 50 km rijden voor we op de plaats van bestemming waren. Onderweg kregen we, je raadt het al, POLITIECONTROLE!!!!!!! De rijstijl van Henri zal op de een of andere manier de agenten hier wel niet aanstaan. Dit keer werden de papieren even gecontroleerd en konden we verder rijden, we hadden geen tolk nodig.

Kraampjes in Beregovo

We bezochten een park waar allerlei kraampjes stonden waar je souvenirs kon kopen. De dames wilden typisch Oekraïense spulletjes kopen om die in Nederland te kunnen verkopen. Het werd bijna een totale leegverkoop, dames blij, verkopers blij. Bepakt en bezakt keerden we terug. Onderweg nog even aangelegd voor een kopje soep, maar in het restaurant bleek de verwarming stuk. We hebben toen ons soepje maar met jas aan verorberd. De bonensoep mocht terecht bonensoep genoemd worden omdat er twee bonen inzaten. De bediening was niet al te vriendelijk. Op de terugweg hebben we wat rieten manden ingeslagen (ook voor de verkoop).

We brachten een bezoek aan Joszi in het ziekenhuis, Joszi is een van de medewerkers van de Stichting Karpaten. Hij heeft ongeveer anderhalve week in het ziekenhuis gelegen in verband met geelzucht. Hij mag de volgende dag weer naar huis. Na het eten in het scoutinghuis nog een spelletje gespeeld, Anneke werd winnares. Een muis in het scoutinghuis verstoorde de nachtrust van Stijn, Albertus en Ankie. Niet zozeer de muis, maar de geluiden die daarop volgden van de opblijvers.

Vrijdag 23 oktober

Straatbeeld Beregovo

Na het ontbijt vertrokken we richting markt, het weer werkte niet mee. Het regende de hele morgen, we hadden medelijden met de marktkooplui. We hebben heel wat souvenirs voor de stichting gekocht. Er was een grote vleesmarkt waar alle vlees open en bloot op de tafels lag, je zou er spontaan vegetariër door worden. Ook voor ons zelf hebben we inkopen gedaan. Ook hebben we op de markt naar deurklinken gekeken, omdat in het scoutinghuis wat deurklinken aan vervanging toe waren, maar we konden de juiste niet vinden.

Aan het eind van de middag was er overleg met de Stichting Karpaten. Henri en Stijn hadden een afspraak met Helena om enkele spulletjes op te halen. ’s Avonds hebben we gezamenlijk gegeten met leden van de Stichting Karpaten, het was gezellig. Bij thuiskomst hebben we nog een afzakkertje genomen en zijn we op tijd gaan slapen.

Zaterdag 24 oktober

Goed geslapen, maar we werden veel te vroeg gewekt door de telefoon van Peter om 5.15 uur, de Oekraïense tijd is een uur verder dus 6.15 uur. We hebben nog een beetje gedommeld en zijn om 6 uur opgestaan. Albertus ging brood halen voor het ontbijt maar de winkel was nog gesloten, hij is toen samen met Henri naar een andere winkel gegaan die al wel open was. Na het ontbijt hebben we de bagage in de auto geladen en zijn om 7.45 uur vertrokken.

Voor de grens hebben we eerst getankt (nog goedkoop). Bij de grens hadden we een oponthoud van ± een uur, alle bagage moest uitgeladen worden en alle koffers en tassen werden gecontroleerd. Daarna alles weer ingeladen en om 9 uur konden we onze weg vervolgen. We hebben overnacht in Kirchroth, Gasthof Weiss-hof.

Zondag 25 oktober

We hebben inderdaad heerlijk geslapen, ook omdat we een uur extra hadden. Om 7 uur opgestaan en na het ontbijt om 8.30 vertrokken. De stemming was beter dan het weer, want het was een natte boel. Later kwam het zonnetje erdoor en hadden we prachtig weer. Nu dat goed was, zat het verkeer ons tegen en kwamen we een paar keer in een gelukkig niet al te lange file terecht.

Om 17.00 uur kwamen we in Nieuwleusen aan. Daar wachtte ons een hartelijke ontvangst bij de fam. Meijer door leden van het bestuur en enige familieleden. We hebben nog even nagepraat onder het genot van een kop koffie en een lekker stuk appelgebak. Hierna snel de bagage uitgepakt en na een ontroerend afscheid is iedereen naar zijn eigen huis vertrokken.

We hebben tijdens de reis het volgende woordenlijstje gemaakt:

Noot van Stijn:

Ik ben blij dat ik als vrijwilliger in de gelegenheid was om deze reis mee te maken met een geweldig leuk team. Het heeft een diepe indruk op me gemaakt, alles wat ik daar gezien heb. Het laat een gevoel bij me achter van: konden we maar meer doen voor die mensen. Maar ook is het fijn om te zien en mee te maken dat er zoveel mensen zijn die zich met zoveel energie en enthousiasme belangeloos inzetten voor onze medemens. Bedankt en sterkte bij dit mooie maar ook moeilijke werk!!!